dots-menu
×

Home  »  The American Language  »  Page 418

H.L. Mencken (1880–1956). The American Language. 1921.

Page 418

store, post-office, hose, dress, pantry, porch, buggy, picture, newspaper, ad, road, headline, particularly when they differ considerably from the Dutch terms, have been taken into the everyday vocabulary. This is also true of a great many verbs and adjectives, e. g., to move (moeven), to dig (diggen), to shop (shoppen), to drive (dryven: a meaning different from the standard Dutch one), slow, fast, easy, pink, etc. The religious language has remained pure, but even here purity has only a relative meaning, for the constructions employed are often English.” This corrupted vulgate is called Yankee-Dutch by the Hollanders of Michigan, and, like Pennsylvania German, it has begun to produce a literature, chiefly humorous in character. A little book of sketches by Dirk Nieland, called “Yankee-Dutch,” 31 contains some amusing specimens, e. g., piezelmietje (=pleased to meet you), and ‘You want’n ander kop koffie.” From an anonymous piece kindly supplied by Dr. John J. Hiemenga, president of Calvin College, I extract the following:
 
’t Had tamelijk ferm gesneeuwd de laatste twee dagen, zoodat de farmers toch nog een sleeride konden krijgen in het bijna vervlogen jaar. Vooral de young folks hunkerden naar een cutter-ride. Bijna allerwege in den omtrek van de Star Corners waren de cutters dan ook voor den dag gehaald en nagezien, want alles moest natuurlijk in running-order zijn. De dust moest er afgeveegd, hier en daar een bur wat aangetight, de kussens een weinig opgefixt, en de bells vooral nauwkeurig onderzocht.
Dit was hedenmiddag ook Frits zijn job geweest, met het doel hedenavond zijn eerste ride in de mooie cutter can Klaas Ekkel, biji wien hij als winterknecht diende, te nemen. Hij begon dan ook al vroeg met de chores, molk in a hurry en was daarmee dus tijdig klaar. ’t Supper werd even vlug verorberd, zoodat Frits om half-zeven al in de barn was, om Florie op te hichen.
Trotsch op haar nieuw harness en schallende bellen, draaft Florie gezwind enfier daarheen. Hier en daar waar een oude railfence de sneeuw opving, zoodat de road bijna geheel opgeblokt is, gaat of rakelings langs de andere fence of over de fields. Wel zijn er van daag een paar teams langs gegaan, doch de sneeuw en de wind hebben hun tracks geheel opgecoverd, zoodat Frits zijn eigen pad maar moet maken.
Dat’t vinnig koud is voelt hij niet, dank zij zijn dikke furcoat. Voelt hij de koude echter niet, hooren deed hij haar wel. War knarst en giert die sneeuw onder de runners! Ook de milliarden fonkelende sneeuwkelkjes, die met evenveel kleuren het licht der halve maan weerkaatsen, getuigen van de koude.